Soms raak ik geïnspireerd door mensen om me heen, situaties die ik zie en ook mijn eigen ervaringen. En vandaag gaat dat over trauma’s en dan met name om de noodzaak van het rouwen om de trauma’s in je leven. Het woord trauma is een groots woord en vaak verkeerd begrepen, dus laat ik dit meteen recht zetten.
Een trauma is niet om de situatie, maar de impact die het op jou heeft (gehad). Een trauma hoeft dus niet het meest verschrikkelijkste verhaal ter wereld te zijn. De situatie kan klein zijn, subtiel, met een enorme impact. Dit is ook de reden waarom niet iedereen hetzelfde reageert op een nare ervaring. Het gaat erom wat het met jou doet. Ik heb EMDR gehad om een streng wijzende vinger van een diëtist. Klinkt niet heel traumatisch toch? Voor mij wel. Voor mij was de impact zo ontzettend groot met meer dan 15 jaar psychische, lichamelijke en mentale klachten als gevolg.
Waar mensen vaak niet over praten is dat om trauma’s te helen, moet je rouwen. Je moet heel veel tijd nemen om te rouwen. Het is nodig om te rouwen om het leven wat je niet hebt gehad, de liefde die je niet hebt gekregen, de jaren die je verloren bent, de manier waarop je jezelf en anderen hebt behandeld. We houden er niet van om te rouwen, waardoor mensen het vaak vermijden, onderdrukken of ervan dissociëren. Jaren aan een stuk drukken we de pijn weg, alsof we bevroren in tijd leven zonder te weten dat we met een of meerdere trauma’s rondlopen.
Maar er zijn wel degelijk signalen. Het lichaam liegt niet. Fysieke signalen zoals vermoeidheid, huidproblemen, chronische klachten, rugklachten, ziektes. Emotionele en mentale signalen, zoals depressie, slaapproblemen, angstklachten, disconnectie van emoties en relaties.
Het is een van de moeilijkste emotionele processen die we als mens ooit kunnen doen. Maar het voelen van de rouw, van de pijn en het er doorheen gaan is de enige manier om eruit te komen. Zonder het rouwen, zonder los te laten, blijft trauma altijd bij je. Het vergiftigt je mind, je lichaam, je ziel. Het zorgt ervoor dat je je verleden blijft herhalen en herleven alsof het hier in het nu gebeurt.
De enige manier om hieruit te komen is door juist naar de emoties toe te gaan die voor jou niet veilig waren om te voelen toen het trauma zelf gebeurde. Als je deze emoties kunt voelen is dat een teken dat je al aan het helen bent. Verwelkom ze.
You can’t heal what you can’t feel
Je kunt niet helen wat je niet kan voelen. Deze waarheid is allesomvattend. Emoties zijn essentiële signalen die ons iets vertellen over onverwerkte ervaringen en innerlijke behoeften. Wanneer we voelen, maken we een connectie met onze ziel, met het leven, ons leven en alles wat daarbij hoort. Als we rouwen, helen we ons hart en onze connectie met het universum en alle levende wezens.
Onder alle gevoelens die je niet wilt voelen, zit onze levenslust, vitaliteit, je lach, je liefde voor het leven, voor je dierbaren en je ziel. Rouwen is niet alleen een proces van verlies is, maar ook een weg naar zelfontdekking en het herstellen van een diepere verbinding met het leven.
Rouwen is duiken in de duisternis om de waarheid over jezelf te ontdekken.
